| ابعاد محصول | 15.6 × 212.4 × 304.1 ميلي‌متر |
| وزن | 1.29 کيلوگرم |
| نام پردازنده | Apple M1 chip |
| پردازنده گرافیکی (GPU) | Apple M1 8-Core GPU |
| حافظه داخلی | 512GB SSD |
| مقدار RAM | 8 گیگابایت |
| اندازه صفحه نمایش | 1600 × 2560 پيکسل |
| رزولوشن صفحه نمایش | 13.3 اينچ |
| نوع صفحه نمایش | صفحه‌نمايش رتينا (LED-backlit display with IPS technology) |
| سیستم عامل و رابط کاربری | macOS Big Sur |
پس از سال ها شایعات و اعلامیه ای در ژوئن، بالاخره زمان آن فرا رسید:
با مک بوک پرو 13 جدید و مک بوک ایر، دو نوت بوک را با پردازنده Apple M1 آزمایش می کنیم.
ایر جدید به ویژه هیجان انگیز است. در حالی که همان SoC M1 قدرتمند مدل Pro را ارائه می دهد،
با خنک کننده بدون فن خود بی صدا است و هزینه بسیار کمتری دارد.
شما فقط باید محدودیت کارت گرافیک یکپارچه را در مقرون به صرفه ترین نسخه بپذیرید،
از آنجایی که اپل یکی از هشت هسته گرافیکی را غیرفعال کرده است.
با این حال، حداکثر سرعت کلاک GPU و CPU قابل مقایسه است و در صورت لزوم می توانید هشتمین هسته گرافیکی را در مدل گران قیمت Air با SSD بزرگتر دریافت کنید.
دو تا از رقبای مستقیم از کمپانی خود اپل می آیند: مک بوک پرو 13 یک فن برای عملکرد بهتر تحت بارگذاری مداوم،
نوار لمسی، باتری بزرگتر (و همچنین کیس) و صفحه نمایش کمی روشن تر ارائه می دهد.
برای اینکه فوراً به موضوع برسیم:
هیچ چیز جدیدی از نظر قاب وجود ندارد. اپل فقط نگران ارتقا های داخلی بود و هیچ تغییر خارجی در مقایسه با به روز رسانی 2020 مک بوک ایر وجود ندارد.
از سوی دیگر، ویژگی های مثبت بدنه آلومینیومی یکپارچه باقی مانده است.
بسیار مقاوم است، کیفیت بالایی دارد و با طراحی ساده اش جذاب است.
Air به عنوان نمادی از سبک در نظر گرفته نمی شود و توسط تولید کنندگان متعددی تقلید شده است. به دلیل باریک‌تر شدن کیس، لبه‌های تیز جلو مشکلی ندارند .
یک جزئیات کوچک :
دومین مک بوک ایر در آزمایش ما (مدل گران‌تر با پردازنده گرافیکی هشت هسته‌ای و 512 گیگابایت SSD) هنگام حرکت دادن لولا صدای جیر جیر خفیفی ایجاد می‌کند.
واحد تست سطح ورودی ما این رفتار را نشان نمی‌دهد و همچنین در بسیاری از واحدهای آزمایشی نسل‌های قبلی هرگز با آن مواجه نبودیم.
خوشبختانه، دو درگاه USB-C در سمت چپ از Thunderbolt 3 پشتیبانی می کنند
با این حال، سازگاری در سطحی نیست که ما از نوت بوک های مبتنی بر اینتل به آن عادت کرده ایم.
اول: هر دو پورت را می توان برای شارژ استفاده کرد و در آزمایش ما با دستگاه های مختلف شارژ (MBP16، Anker، Philips USB-C Monitor) بدون نقص کار کرد.
هر دو پورت همچنین می توانند به عنوان DisplayPort استفاده شوند، اما M1 در مک بوک ایر تنها از یک نمایشگر اضافی پشتیبانی می کند.
در آزمایش ما، 4K در 60 هرتز با Philips Brilliance 329P9H و همچنین با مانیتور LG 4K کاملاً کار کرد.
کارت‌های گرافیک خارجی هنوز پشتیبانی نمی‌شوند (ظاهراً فاقد درایور ARM برای مثال از AMD است که با Mantiz Venus آزمایش شده است )،
نرخ داده دستگاه های USB 3.2 Gen 2 نیز با دستگاه های Thunderbolt مبتنی بر اینتل قابل مقایسه نیست.
ظاهراً USB 4 فقط در پایین‌ترین نسخه با سرعت 10 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌شود،
اما می‌توانید با Thunderbolt 3 به سرعت داده بالاتری (مثلاً 15.4 گیگابیت بر ثانیه در آزمایش شبکه) برسید.
